beperking als kans
- Gegevens
- Gepubliceerd op maandag 28 november 2016
Ieder koor wil graag uitblinken. Of minstens goed voor het voetlicht komen. Zo stond ik laatst voor een koor met veel ouderen die me verwachtingsvol aankeken. In de workshop die ik aan hen zou geven moest ik aan hun vraag voldoen. Ik keek naar de mooie oudere gezichten. Sommige mensen moesten blijven zitten, konden niet goed lopen. 'Oef' dacht ik. 'Wat kan ik van hen vragen?'....
Bij de inleidende oefeningen bleken de meesten het idee van koorpresentatie en het effect van houding, focus en blikrichting gelukkig al door te krijgen. Toen vroeg ik het koor een lied uit hun repertoire te zingen. Om eerlijk te zijn, het klonk niet best. 'Wat nu?' dacht ik wederom. Gelukkig was er toen even pauze, het koor liep de ruimte uit. En toen zag ik het ineens. De kracht van de beperking!
De oude dame op de stoel die zo mooi zong en zo straalde. Het lied met de mooie tekst. Als ik die 2 nu eens aan elkaar verbond? Als de dame op de stoel nu eens het eerste couplet alleen zong? Haar broze en mooie uitstraling gaf de Nederlandse tekst van het lied extra dimensie. En als 4 andere zangers nu eens 1 voor 1 bij haar gingen staan, bij het daarop volgende couplet, ieder met een zin? En als het hele koor erbij kwam staan daarna?
Zo werd het broze begin ondersteund en gedragen door andere kwetsbare stemmen. De zang werd technisch gesproken niet heel goed uitgevoerd. Maar waar ik wel om vroeg, en wat de zangers ook leverden, was de intentie om hun tekst te beleven en met het publiek te delen. Zo ging ik lúisteren naar de zangers. De vormgeving, het beeld werkte zo ondersteunend. De ontroering was daar. Ik ging tevreden naar huis, met het inzicht dat als je de schoonheid van de beperking kunt zien, er nog heel wat moois te beleven valt!